Η χιονοσανίδα (snowboarding) ένα άθλημα που περιλαμβάνει την κατάβαση με ειδική σανίδα (δεμένη με λουριά στα πόδια του αθλητή) από ένα κεκλιμένο επίπεδο που είναι καλυμμένο με χιόνι. Η ανάπτυξη του αθλήματος επηρεάστηκε από το σέρφινγκ, το πατινάζ με σανίδα (skateboarding) και το σκι. Ξεκίνησε από τις ΗΠΑ, όπου έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές από τη δεκαετία του 1970. Το 1998 έγινε ολυμπιακό άθλημα και συμπεριλήφθηκε στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Το 2008 οι πωλήσεις εξοπλισμού για το άθλημα έφταναν τα 487 εκατ$. Το πιο κοινό στιλ του αθλήματος είναι το ελεύθερο, που γίνεται σε οποιονδήποτε τύπο εδάφους. Ως αγωνιστικό άθλημα, περιλαμβάνει ακροβατικές φιγούρες (άλματα στον αέρα με κινήσεις χεριών και ποδιών, περιστροφές και τούμπες) συνοδεία μουσικής που επιλέγουν οι ίδιοι οι αθλητές. Μερικοί θεωρούν ότι η πρώτη χιονοσανίδα εφευρέθηκε από τον Σέρμαν Πόπεν το 1965 και είχε την ονομασία Snurfer (συνδυασμός για το Snow Surfer). Η σανίδα snurfer ήταν σχετικά απλή και δεν είχε λουράκια. Ωστόσο, η πολιτεία της Γιούτα ισχυρίζεται ότι οι πρώτες χιονοσανίδες αναπτύχθηκαν και κατασκευάστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Άλλοι πιστεύουν ότι ο Τζέικ Μπάρτον Κάρπεντερ, ιδρυτής της Burton Snowboards)[1] και/ή ο Τομ Σιμς (ιδρυτής της Sims Snowboards) εφηύραν το άθλημα της χιονοσανίδας. To 1979 διεξήχθη στο Χειμερινό Πάρκο Πάντο του Γκραντ Ράπιντς του Μίσιγκαν το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα Snurfing. Ο Κάρπεντερ σε αυτό το πρωτάθλημα έλαβε μέρος με σανίδα δικής του κατασκευής και παρά τις διαμαρτυρίες των συναθλητών του, επειδή εκείνος διαγωνιζόταν με σανίδα που δεν ήταν τύπου snurfer, κέρδισε τον αγώνα σε ειδική κατηγορία, στην οποία συμμετείχε μόνο ο ίδιος. Εκείνος ο αγώνας θεωρείται η απαρχή της αγωνιστικής χιονοσανίδας.Η ολοένα και αυξανόμενη δημοφιλία του οδήγησε στη διεξαγωγή του πρώτου παγκοσμίου πρωταθλήματος στο Τσιρς της Αυστρίας το 1985 (Zürs), ενώ το 1994 ιδρύθηκε η Διεθνής Ένωση Χιονοσανίδας( ISA) με σκοπό να καθοριστούν οι κανονισμοί του αθλήματος παγκοσμίως.